Reggio Emilia
In 1945 werd Loris Malaguzzi betrokken bij de opbouw van een kindercentrum.
Hij doorbrak de tradities door heel goed naar de kinderen te luisteren en te kijken.
De Reggio benadering is een pedagogiek van het luisteren in plaats van een pedagogiek van het vertellen. Het is een pedagogische filosofie die gezamenlijk wordt ontwikkeld door de mensen die deel uitmaken van de praktijk; kinderen, onderwijzers , pedagogen en kunstenaars. Dit betekent altijd openstaan voor vernieuwing en verdieping, in beweging en in ontwikkeling blijven, ruimte geven voor experiment en onderzoek.
De Reggio Emilia-benadering wordt gekenmerkt door een krachtig kindbeeld, waarin onderzoek, experiment en creativiteit van kinderen centraal staan, het competente kind. We kiezen ervoor vertrouwen te hebben en uit te gaan van wat het kind wel kan in plaats van wat het niet kan. Communicatie staat hierbij centraal.
Kinderen hebben 100 talen tot hun beschikking waarin zij zich kunnen uitdrukken, zoals in beeld, geluid, beweging, in metaforen of logische gedachteconstructies. De rol van kunstenaars binnen de scholen (in Reggio Emilia atelierista’s genaamd) is om, als kenners van deze talen, de voorwaarden te scheppen zodat de kinderen deze talen optimaal kunnen benutten om zich uit te drukken en te communiceren.
De omgeving is een middel voor de ontwikkeling van het kind, deze moet telkens zo worden ingericht dat het het kind prikkelt om verder te onderzoeken en te ontdekken.
De samenwerking, interactie met andere kinderen en de omgeving zijn belangrijk. Het hele proces wordt uitvoerig door de begeleiders gedocumenteerd. Hierdoor worden stappen in ontwikkeling inzichtelijk gemaakt, voor zowel begeleiders, ouders als de kinderen zelf.
De werkwijze en projecten die in Reggio Emilia tot op de dag van vandaag worden gerealiseerd dienen als inspirerend voorbeeld voor de projecten van CC bureau voor beeldende educatie.
Meervoudige intelligentie
Psycholoog Howard Gardner introduceerde halverwege de vorige eeuw het begrip meervoudige intelligentie.
Hij onderscheidde acht gelijkwaardige soorten van intelligenties:
- Linguïstisch /verbaal
- Logisch mathematisch
- Lichamelijk / kinestetisch / motorisch
- Visueel /ruimtelijk
- Auditief /muzikaal
- Interpersoonlijk
- Intrapersoonlijk
- Natuur
Gardner stelt dat het doel van educatie niet is om kinderen te voorzien van ultiem goede antwoorden, maar om het begrijpend vermogen te ontwikkelen en dat daar alle intelligenties aan bod dienen te komen.
Hij pleit ervoor dat onderwijs zodanig wordt ingericht dat kinderen verwonderd blijven en dat de school ook een plaats is waar kinderen zich kunnen ontwikkelen in hun emotionele intelligentie. Minder tijd besteden aan het indelen van kinderen om te bepalen of ze wel of niet academisch capabel zijn, en meer tijd uit trekken om kinderen te helpen hun natuurlijke capaciteiten en gaven te identificeren en verder te ontwikkelen.
